Opgeruimde geest & open channel voor creativiteit

Voel je ook die drang om op te ruimen?

Om op te ruimen wat niet meer bij jou hoort. Om ruimte te maken voor nieuwe zaken. Om verandering toe te laten en de 'nieuwe jij' binnen te laten? Degene die op jou wacht, die zo hard verlangt om dichterbij te komen.

En dan ineens... twijfel ...

De twijfel over wat weg mag en wat moet blijven. Zoals het beeldje in je living dat misschien al een tijd stof zit te vergaren en niet meer in je interieur past. Maar dan komt je verstand ertussen en zegt dat het toch een deel van je woonkamer is geworden, een deel van jezelf. Angst dringt zich op en het wordt moeilijker om los te laten. Op dat moment kan je ervoor kiezen om het beeldje te laten staan. Dat voelt misschien even comfortabel, maar dan zie je plots iets nieuws dat perfect past bij de sfeer die je in je living wilt. Je hebt echter geen plaats, omdat dat oude beeldje daar nog staat. Je twijfelt dat je living nog wel als 'thuis' gaat aanvoelen als je afstand doet van dat beeldje.

Voel je de analogie?

We hechten ons aan bepaalde zaken, maken dingen eigen, en identificeren ons met dingen die op dat moment niet meer bruikbaar zijn. We denken dat we bij het loslaten een deel van onszelf verliezen, terwijl we eigenlijk juist dichter bij onszelf komen. Ja, dat doet pijn en je kan de komende uren en dagen nog wel met wat buikpijn of hoofdpijn rondlopen. Maar liever dat, dan de komende jaren last te hebben van een chronische maagontsteking, migraine, insomnia, kapotte knieën,... En daar ook, ik heb jaren gesukkeld met kapotte knieën en was 2 jaar geleden zelf van plan een operatie te ondergaan, totdat ik koos voor mezelf en ik steeds steviger en steviger op mijn benen ben beginnen staan.

Dus, kies je voor de korte pijn en ga je recht door het ongemak?

Dan plots...

... plots zakt die pijn weg ... en dan ...

𖦹 dan besef je dat de pijn verdwenen is

𖦹 dat er ruimte is gecreëerd

𖦹 dat het nieuwe eindelijk kan binnenkomen.

Wat als je makkelijker ruimte kan maken voor verandering? Als je die pijn als indicator kan zien naar een beter leven. Dat je die pijn als nuttig gaat zien, kan gebruiken en transformeren. Waarom denk je anders dat die daar is? Die heeft wel degelijk een functie. Het wijst je de weg! Het toont je waar je nog niet vrij bent. Het vraagt om om bekeken te worden en het toe te laten.

Je denkt nu misschien: hoe dan? Ik heb wel 100 van die beeldjes in mijn living staan. Het voelt als onbegonnen werk. Ik kan daar gewoonweg niet aan beginnen. Ik snap het! Het is soms ongelooflijk veel en je weet niet meer aan wat je eerst moet beginnen.

Dan is dit de gouden regel: begin met 1 ding!

Focus op 1 ding!

Als dat ene ding in orde komt, volgt de rest vanzelf, omdat je je leert richten op het hier en nu, op de situatie die zich op dat moment voordoet. Je hoeft zelf niet meteen in actie te schieten als; ik huur een container en gooi heel mijn inboedel erin ;) zo impulsief zijn we dan ook soms. Start makkelijk!

Begin met het opschrijven van dat ene ding, die ene situatie. Dat waarvan je denkt: nooooo -- ik doe wel nog even een dutje, ik ga wel nog even wandelen, ik kijk snel nog iets,... uitstellen, uitstellen ... en daar is die weer. Schrijf ze van je af. Omschrijf elk detail en wat je hierbij voelt. Waar ben ik bang voor? Klopt dit nog? Welk geloof hecht ik hieraan? En weet: zodra je bewust bent van wat je gelooft en wat je tegenhoudt, heb je de kracht om het te veranderen. Want dan is het een keuze geworden! Die keuze maken is verantwoordelijkheid voor jezelf opnemen en dat is niet altijd even simpel! We zijn namelijk zo gewend om de oorzaak van onze pijn buiten onszelf te leggen.

Ik weet dat dit een moeilijke weg is om alleen af te leggen, maar ik weet ook dat het kan. Alleen duurt het oh zoveel langer en bots je steeds weer tegen dezelfde dingen. Ik heb ook hulp gezocht. Wat zeg ik? Ik ben een kei geworden in hulp zoeken! En niet vanuit de 'slachtoffersrol', maar vanuit verantwoordelijkheid over mezelf. Ik zat lange tijd in die slachtofferrol, wat ook zorgde voor een creatieve blokkade. Die creatieve blokkade zorgde ervoor dat ik niet meer echt leefde en niet meer echt voelde. Want ik keek naar de buitenwereld, naar alles wat slecht ging, naar alles wat ik wilde maar niet kreeg. En je kan zo heeeeel lang blijven plakken in datzelfde gedrag. Believe me, been there, done that! Maar wie ervaart hier uiteindelijk het meeste last van? Jij!

Je hebt dan je levenstroom, je creativiteit, jezelf geblokkeerd. Die blokkade voel je ook in je lichaam zitten. Check maar eens waar die ergens zit. Waar heb je last? Daar komt zoveel informatie uit dat je kan helpen richting te geven in je leven.

Voel je dat je in een twijfelzone zit, in no man's land, en dat het zwaar aanvoelt om die stap te zetten? Misschien zelfs dat ene kleine stapje dat je verhindert om alles volledig te laten stromen?

Ik ondersteun je heel graag in het traject 'Breathing Space'. Je gaat letterlijk terug ruimte ademen. Ruimte in en voor jezelf.

𖦹 Je krijgt terug voeling met wie je bent en wat jou drijft.

𖦹 Je staat niet meer alleen en wordt ondersteund.

𖦹 Je hebt weer ruimte gecreëerd waarin de dingen helder en duidelijk zijn. Je hebt weer ruimte gecreëerd waarin de dingen helder en duidelijk zijn.

𖦹 Je voelt je levensenergie terug stromen.

𖦹 Je hebt focus & richting gekregen. Je geest, lichaam en ziel kunnen tot rust komen.

Je kan een gratis 1/1 gesprek van 30 min inboeken waarin je al je vragen kwijt kan --> steeds op maandag --> Geef een seintje via: info@janusinspace.com

Wil je graag toegang tot de gratis 4 daagse 'Breathing & Balancing' waar we dieper ingaan op deze thema's? Stuur me een berichtje met '4 B&B' en ik stuur je de link.

Ik wens je heel veel opruimgenot en sta klaar om je te ondersteunen op je creatief pad.

Veel liefs

Anand Jasjot

Oh ja, de foto bovenaan is een digitaal kunstwerkje van mijn zoontje Otis :D - de kleine prins toont op voorhand waarover ik het ga hebben :) Wat zie jij erin?