Heb je al zo van zo'n moment gehad dat je bewust bent van je eigen kritische stem ? Zo'n momenten waarin je tegen jezelf zegt; 'dit gaat niet lukken', 'ik voel me niet klaar', 'het heeft geen zin', 'ik blijf voor altijd moe', .... Misschien zelfs luidop: 'ma gij onnozel, ma gij vergeetkous, maar dat is nu eens stom van mij',en ga zo maar door.
Misschien kom je wel eens zelfhulpzinnen tegen zoals: "Wees lief voor jezelf." Maar op de één of andere manier blijft die kritische stem toch de overhand houden.
Die stem overheerst niet alleen in relatie met jezelf, maar ook met anderen. De manier waarop je jezelf liefhebt, is de manier waarop je anderen toelaat jou graag te zien.
Vaak zijn we ons niet bewust van dat stemmetje. Het is iets dat met ons is meegegroeid, iets natuurlijks geworden, bijna een tweede natuur waarmee we onszelf identificeren. Daardoor trek je ook mensen of relaties aan die deze stem bevestigen. Je zegt dan; 'zie je wel'. En voor even voelt je lichaam zich opgelucht, want het bevindt zich in de 'normale' staat - de staat die je gewend bent. Maar die korte opluchting verdwijnt net zo snel als ze kwam, en we belanden weer in onrust.
Maar willen we nu eigenlijk die kritiek naar onszelf uiten ?
Natuurlijk niet!
Toch houdt ons onbewuste en ons ego ons vast in die bubbel van kritiek, waardoor we niet naar liefde durven gaan.
Waarom ? Omdat we, wat we als kind als liefde hebben gezien, blijven herhalen. We proberen op te lossen wat we toen niet konden oplossen..
Hoe kunnen we dit patroon doorbreken ? Hoe kan je liefde heruitvinden ? Het begint met bewustwording. Door onbewuste patronen te herkennen en bewust te kiezen voor wat buiten je comfortzone ligt. En wat ligt er buiten die zone ?:
JIJ - Ja helemaal -- JIJ
De relatie met jezelf is zoooo belangrijk. Zelfliefde helpt je grenzen te stellen en prioriteiten te kiezen. Maar om dat te doen, moet je eerst terug in contact komen met jezelf. Dat is waar je ver vandaan bent geraakt, en waar je weer naar terug mag gaan.
Ken je dat; 'mediteren is niets voor mij - ik kan het niet'
Ha ja, ik ken het hoor. Tijdens een burn-out jaren geleden begon ik met mindfulness. Het was een uitdaging om mijn aandacht één minuut bij het moment te houden. Maar dat was waar ik begon – niet met de gedachte "Ik kan dit nooit," maar met "Er moet iets veranderen, dit kan zo niet verder." Ik was mezelf compleet kwijt. Steeds belandde ik in relaties met narcistische mensen. Nu kan ik zeggen dat ze me een belangrijke les hebben geleerd: "Terug volledig contact maken met mezelf, loslaten, en grenzen stellen." Ik heb zoveel moeten loslaten om die patronen te doorbreken. Het was een proces van diepe pijn. Maar ik heb nog noooooit zo dicht bij mezelf gestaan als nu en dat voelt ooooooo zo goed.
Ik wens het je dit dan ook met heel mijn hart toe! Of je nu wel of niet in gelijkaardige situaties zit, we zijn allemaal op zoek naar die verbinding met onszelf.
En weet jij, eens dat je die verbinding hebt teruggevonden, zoek je het niet meer buiten jezelf. Dan komt liefde zo naar je toe, omdat je het bent. Dat brengt die innerlijke rust.
Zoals je weet bied ik verschillende mogelijkheden aan om je te ondersteunen terug in die verbinding te komen.
Om terug contact te maken met jouw intuïtieve, sensuele, creatieve levensenergie.
Heb je hier nog vragen rond ? Stuur me een mailtje of boek je gratis 1/1 gesprek van een halfuurtje.
