Leef je legende en voel de liefde
"Omdat de liefde niet stilstaan is zoals de woestijn, noch de wereld rondspelen zoals de wind, noch alles uit de verte gadeslaan zoals jij. Liefde is de kracht die de ziel van de wereld verandert en verbetert.(...)En daar komt de kracht van de liefde in het spel, want als wij van iemand houden willen we altijd beter zijn dan we zijn." (p. 165, De alchemist, Paulo Coelho)
Als je mijn vorige post hebt gelezen of mijn podcast hebt beluisterd dan weet je dat mijn blik zich heeft gewend naar de alchemie. Daar waar dingen samenkomen, zich vermengen. Daar waar we zoeken en te weten komen dat alles wat we zochten er al is en altijd al is geweest. Dat de reis op zich, het leven ons brengt bij onszelf. Dat de eindeloze vragen die we ons stellen enkel antwoord krijgen als we nu leren te zien en leren luisteren naar wat de dingen rondom ons zeggen. Als we niet verdwalen in een eindeloos intern dialoog die ons laat wankelen. Daar waar we de zin vinden. De zin om hier te zijn.
Twee maanden lang lag het boek 'De alchemist' van Paulo Coelho naast mijn bed. Ik had de eerste paar bladzijden gelezen en durfde niet verder. Alsof ik de privacy van het boek zou schenden. En het had gelijk of liever, mijn lichaam had gelijk. Dat het zich niet uitstrekte en het boek als een evidentie opensloeg en er verder geen aandacht zou aan besteden. Het boek drong zich echter nu op. Ik bracht het geleende boek terug naar de bibliotheek en kocht het dezelfde dag. Ik kreeg het in handen en begon voor het slapen te lezen.
Het had me vastgegrepen!
Ik kon niet meer stoppen, maar het moest. Ik keek al uit naar mijn treinrit de volgende ochtend. Om het boek terug te kunnen openslaan en het verhaal van de jongen, de herder die op zoek is, mee te beleven. Het was alsof ik één werd met de jongen en dat alles wat zich nu in mijn leven afspeelt herkende in hem. De auteur schrijft zo heerlijk menselijk en ik zou verschillende delen willen parafraseren, degene die me zo hard naar de keel of naar het hart hebben gegrepen, maar dan raad ik aan om het boek te gaan halen en vooral te voelen of dit het moment is om het te lezen. Want zoals de jongen, Santiago, een hele reis heeft afgelegd om tot het moment te komen waarin de zin van zijn reis duidelijk werd, zo heeft alles een divine timing. En dit was mijn moment en ik ben dankbaar dat het me dankbaar heeft laten voelen.
Het kan zoveel voor jou betekenen als je wil dat het betekent. Maar ik heb gevoeld dat ik altijd heb gewacht op iets dat er altijd al is geweest, maar pas echt voelde toen ik het fysiek tegenkwam.
Wachten
Soms lijkt het eindeloos wachten op iets. Wachten op de vervulling van een doel dat we voor ogen hebben of een groot verlangen. We kijken uit naar iets dat er zogezegd nog niet is. We zien het nog niet. Ondertussen vergeten we dat wat zich vandaag afspeelt, het 'is'. We vergeten onze zintuigen onderweg open te zetten en te genieten van wat er zich nu voordoet. Wat als je nu effectief datgene dat je nu voor ogen hebt, hetgeen dat je zo graag wilt, nu plots zou krijgen. Zou je het kunnen dragen? Zou je de energie hiervan kunnen dragen? Voel je je voldoende evenwichtig om dat erbij te nemen? Wat als je bijvoorbeeld verlangt om een partner. Hier werkelijk heel erg naar verlangt. Dan vergeet je misschien het moment van stilte waar je voordien zo hard naar had verlangt. Dan vergeet je dat je je nu zou kunnen focussen op dat waar je voordien zo lang naar had verlangt, naar het leven van je eigen legende.
Stel dat je heel lang het verlangen had om een thuis te creëren en nu voelt dat je eigenlijk heel veel wil gaan verkennen en beleven buitenshuis. Dan vergeten we misschien dat we een thuis hebben gecreëerd dat voor stabiliteit heeft gezorgd waardoor je nu de kans hebt om met die stabiliteit in jezelf te gaan reizen. Als we verlangen naar iets dat we nog niet zien, kunnen we er vanuit gaan dat het er eigenlijk al is, maar dat we eerst en vooral dankbaar kunnen zijn voor waar we nu zijn geraakt en vertrouwen dat hetgeen waar we naar uitkijken er eigenlijk al is. Het vraagt enkel tijd om je lichaam in die staat te laten verkeren waarin het deze energie kan dragen. Kundalini Yoga helpt om het zenuwstelsel aan te passen aan de energie die ik wil dragen, maar het helpt me ook te berusten in het moment en te herkennen wat er al is.
Tekens - universele taal - taal van de ziel van de wereld
Als je oplet en werkelijk het moment neemt voor wat het is, merk je heel wat tekens op. Tekens die je de weg wijzen. Je hoort ze in muziek, in de wind, de regen, de aarde, het water, in de dieren die op je pad komen, in getallen, tekeningen, ... Als je maar even oplet dan zie je dat er dingen zich herhalen zoals een patroon. Ze verschijnen op een bepaald ritme. Wanneer je nog eens begint te twijfelen, kijk dan eens rond jou. Kijk naar de wolken en zie hoe zacht en langzaam ze voorbij vliegen. Voel de kracht van de bomen geworteld in de grond en hoe dicht je bij jezelf kan verankeren. Zie de kleuren die je omringen in bloemen, je kledij, de kleine dingetjes die je verzamelt en merk de speelsheid, vrolijkheid van die dingen als onderdeel van je beleving. Als je ruimte geeft om even rondom je heen te kijken en even helemaal te voelen wat dit voor je betekent, dan kom je terug. Terug helemaal hier. Daar waar we vaak van weglopen omdat we geleerd hebben om in de toekomst te leven. We hebben geleerd om te verlangen naar en wachten op vakanties, onze droomprins(es), kind(eren), vrijheid, ... We hebben geleerd om ongeduldig te wachten. Kan je eigenlijk geduldig wachten?
Misschien kunnen we stoppen met wachten en vertrouwen. Vertrouwen dat alles wat zich aanbiedt er is om je voort te brengen. Dat je helemaal bent waar je nu hoort te zijn. Ook als je ongelooflijk veel pijn ervaart en je niet begrijpt waarom. Dat zijn de momenten om ondanks de weerstand nog meer in te tunen met jezelf. Net zoals je ziek bent. Als je lichaam niet meer kan, dan valt plots alles rondom je heen weg. Dan kan het opeens wel. Terwijl we zelf die keuze maken. We denken echter dat we met deze keuze niets te maken hebben. Maar hoe lang heb je al gezegd dat je je voelt ziek worden? Hoe lang heb je al gezegd dat je het zo lang niet meer gaat volhouden? En hoe lang zeg je al; 'het moet wel' ? Niets moet! We kiezen voor hetgeen wat moet. Wat zijn je prioriteiten? Behandel je jezelf zoals je jezelf tijdens ziekte zou behandelen? Geef je je lichaam elke dag de aandacht die het verdient? Of wacht je tot het je duidelijk maakt dat het nu wel genoeg is geweest,...
Je verdient meer! Je verdient jezelf aan jezelf te geven. Je verdient je legende te leven in overvloed, rust en energie.
Legende - luisteren naar je hart
Wat zegt je hart? Waar brengt ze jou naartoe? Wat fluistert ze, stilletjes? Of wat roept ze jou al even, maar voel je als steken doorheen je lichaam snijden? Hoe hard geloof je in je hart? Ben je gewoon om haar wensen in twijfel te trekken of er gewoonweg nooit aandacht aan te besteden? Geleerd om vooral te luisteren naar dat wat een ander wil. Voelt je hart open of dicht? Staat het open voor de liefde rondom jou of ben je bang om gekwetst te worden? En wat als je opnieuw zou gekwetst worden, zou dat het einde betekenen? Voelt het beter om haar wensen te onderdrukken en je af te sluiten? Hoe ver heeft het je al gebracht? Waarom laten we ons hart gewoon niet breken? Want in het breken komt verlichting. Dan komen al die gevoelens, die wensen, die oerverlangens naar boven. En geloof me, daar begint alles! Daar begint pas alles. Ja, dat vraagt ongelooflijk veel kwetsbaarheid. Maar weet ook met wie je die kwetsbaarheid deelt. Voel met welk gemak je je kwetsbaar kan opstellen. Als het te gemakkelijk gaat, dan kan je je daar ook vragen bij stellen. Wat zorgt voor dit gemak? Wat is herkenbaar? Stelt de ander zich misschien niet open, waardoor ik me gemakkelijk kan openstellen? Klinkt contradictorisch, maar toch doen we het. Want dan moeten we niet ontvangen en ons dus niet kwetsbaar opstellen. Stel dat de ander zich openstelt en jou de kans geeft te vertrouwen, kan je dat dan ook? Ben je klaar om te ontvangen? Maar eerst en vooral; leer je hart kennen. Leer het te voelen. Geef er aandacht aan. Praat er liefdevol tegen en zeg dat ze het verdient. Stuur haar liefde en zachtheid. Begin bij jezelf. Open jezelf voor jezelf.
Liefde zonder bezitsgevoel
We zoeken liefde buiten onszelf, terwijl alles binnen onszelf zit. Als we die liefde voor onszelf voelen, in ons hart voelen en openen, dan pas voelen we hoe de liefde voor een ander niet verlangt het statisch te maken, het op te eisen. Wat niet betekent dat we het vanzelfsprekend mogen nemen en tegelijk weer wel. Het is niet vanzelfsprekend om hetgeen los te laten wat ons zo goed laat voelen. Totdat je die liefde voelt als kracht en energie om je eigen legende te leven en dat je hetzelfde voor die ander verlangt. Het is deze liefde dat je de kracht geeft om jezelf te ontdekken en dat kan alleen in vrijheid. Niet als 'mijn' vrouw of 'mijn' man, maar als dankbaarheid voor de liefde die er is. Dat je gelukkig bent als je geliefde zichzelf ontdekt in alles wat leeft en zo jij jezelf ontdekt in alles wat leeft. Om de liefde te delen en niet op te eisen.
Dat vraagt vertrouwen en vooral; het vraagt een eigen doel, een eigen missie, een eigen verlangen om helemaal jezelf nu te beleven. Ik wens dat iedereen toe en ik raad aan om het vermelde boek te lezen als je hiernaar op zoek bent, maar ik raad vooral aan om de dingen te doen en te leren erkennen die juist voelen. Juist als; ja mijn hart gaat er sneller van slaan en ben misschien een beetje bang voor het onbekende, maar stel me open om daarin mee te gaan, wat er ook vooraf mogen gebeurd zijn. Het verleden laat ik los en hef het glas op het heden.
Liefs van een woestijnvrouw
Janna
A.J.
